Konu: Lirik Rüya, Hercai Mor Çarş. Haz. 30, 2010 6:01 pm
“yeryüzündeki acılardan utanıyorduk henüz göğe bakmadık ”...
küçük İskender
Huysuz kelimeler antolojisinde yerin yoktur senin... Aslında ben senin huysuzunum belki de ruhuna bağımlı olmanın ince sızısı şuramdan hiç gitmiyor olsun bana sonsuz bir acı veren aşkına ve onun uzun kollarından biri olan hasretine ihtiyacım var!.. Aşkım aşkını kıskanacak kadar gergin ve huysuz!.. Galiba sana duyduğum aşk hem korkutuyor hem sevindiriyor beni... Şaşkınlığım ve dalgınlığım beni bir yandan sevimli bir budala kılarken öte yandan ruhumdaki kimyasal değişimin alabora oluşu sırtımdaki o tatlı yanmanın bütün hücrelerime nüfuz etmesi çılgın bir arzuya söz dinletemeyişim sürekli sıkılan şair yanıma iyi mi geliyor bunu hiç bilemiyorum... Sanki aşkından başka her şeye inancımı yitirmiş gibiyim. Sendeki aşka teslim oluşumu aşka rağmen o koyu yalnızlığımı hayal kırıklıklarımı huzursuzluğumu bazen hiç sebebi yokken hüzünlenişimi bile seviyorum...
Evet zalim bir yanın var senin ve senin zalim yanını da kıymetli buluyorum seninle konuşurken de gözlerine bakarken de sana ‘canım’ derken bile aklıma uzak düşler eski yazlar dilsiz fotoğraflar nemli resimler düşüyor sanki her şey yakamoz oluyor ve ağır bir hatıra gibi içime batıyor... Sen hercaî bir mor olmalısın senin her mevsimin ve her kokun mor!.. Öyle doruklarda gülümsüyorsun ki içimde dolaşacak park bırakmıyorsun senin dalgaların sürükleyici savurucu rüzgârın yaman içimdeki otlar ıslak ve ezik içimde ne var ne yok uykusuz sanki şairim Sylvia Plath beni kendi rüyasına hapsetti bir intihar gibi yaşıyorum aşkını sana karşı derinim derinin içindeyim sen yanımdayken bile yağmurun altındayım bir yandan Turgut Uyar’ın ‘Oteller Kentinde’ loş bir ışığın ölümü oluyor öte yanan Atillâ İlhan’ın ‘Elde Var Hüzün’ şiirleriyle kış renkli bir kuş gibi çırpınıyorum!..
Sen yanımdayken İlhan Berk’in ‘Deniz Eskisi’ bir balığın gözleri oluyorum sanki Cemal Süreya’nın “keşke yalnız bunun için sevseydim seni” dizesi ruhuma taşınıyor ‘Yaz Geçer’ diyor ya Murathan Mungan sen de bende hiç geçmeyecek hüzün sağanağı bir yara gibi duruyorsun kabuğumsun bu kabuk kırılırsa bir gün öbür kulağım da duymaz olur yavaş yavaş yokluğuna alıştırırım kendimi eskitirim sesimi âşık halim yerini sıvası dökülmüş solgun bir evin sarısına bırakabilir belki...
Senden hiçbir şeyimi saklamadım kendi cehennemimde kendime katlanmaktan şu ikiyüzlü çağımızda kendim olmayı denemekten başka ne gelirdi ki elimden yaşamayı ve yaşatmayı sevecek kadar cesur fakat sevdiklerimi kaybetmeye tahammül edemeyecek kadar da korkağın tekiyim nerede olsam panik bir hayat bırakmıyor peşimi... Evet gövdemi de kalbimi de eşsiz bir gülümsemeye hapsedecek kadar atak olduğum ve sendeki aşka tutkuyla sarıldığım doğrudur. Benim sevişime yetişemiyor içini çeken bir çiçeğin korkusu sevgimin ter kokusundan parfüm yaptılar kelimelerim yıldız ve ay işlemeli kelimelerim mektuplara sığmayacak kadar hülyalı sesimi denizle yıkadım güneşle ısıttım her harf bir kelebek oluyor saçlarında ve ben bütün renklerimi ruhuna boca etmekten korkmuyorum!..
belki de ruhuna bağımlı olmanın ince sızısı şuramdan hiç gitmiyor
