Hiç Farkına Varmamıştın
Seni tanıdıktan sonra hep kızmışımdır
zamana,ne çabuk geçiyor diye...Oysa şimdi ben seni sensizlikle yaşamaya
mahkumum. Ne de zor seni sadece rüyalarımda yaşatmak...Benim
olmayacağını biliyorum.
Anlatsam sevgimi ,aşkımı karşılıksız kalacağından korkuyorum .Ağzından
çıkacak bir “Hayır”cevabı inan ruhumu bedenimden ayıracak.
Yanında gölge olmuştum,sen hiç farkıma varmamıştın. Her sabah yolunu
gözler,dersten çıkışını beklerdim. Herkes mutluluğun tadını çıkarırken
ben ayrılıkları ezberledim. Oysa ben gözlerine bakıp yüreğine dalmak
için neler vermezdim...Hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım. Çatlamış
dudakların suya muhtaç olduğu gibi ben de sana muhtacım.
Her gece hayaller kurardım. Kurduğum hayallerde bile benim olmazdın.
Sabaha kadar uyutmazdın beni. Gece gündüze kavuşurken ben hala sana
kavuşamıyordum. Yüreğimi parçaladığın yetmezmiş gibi şimdide beynimi
kemiriyorsun. Doğmayı bekleyen güneş gibi bekliyordum seni...Bıkmıştım
artık acı çekmekten ve ayrılıkları ezberlemekten. Mutluluğa hasret
kalmıştı yüreğim,tam beş yıl olmuştu karşılıksız aşkım başlayalı...
Hiçbir zaman cesaretli olamadım. Yine ben senden habersiz, ben seni
sensiz yaşıyorum kardelenim. Yıllar çabuk geçti ben seni hayal bile
edemiyorum. Hayalin bile benden uzak...
Geçenlerde gördüm seni, tam iki sene sonra. Yüreğim deli gibi
çarptı. Ayakta duracak takatim bile yoktu. Çocuğunu elinde görünce
kendimden geçtim. Önce gözlerim nemlendi, sonra usulca dökülüverdi.
Kirpiklerimin arasından birkaç damla yaş. Umutlarım bir film şeridi gibi
geçiyordu aklımdan. Sanki bir kağıdın yanıp rüzgarla savrulması gibi
tüm umutlarım yok oldu. Olsun be kardelenim belki sana sahip olamamıştım
ama şunu bilmeni isterim ki, bende yarattığın seni benden kimse
koparmaz.
Alıntı